Volg Jacob

"Moet je je eens voorstellen dat dit in Nederland zou gebeuren," is de laatste dagen mijn stokpaardje. Moet je je eens voorstellen dat de eigenaar van een restaurantje in Nederland, gezellig aanschuift. Moet je je eens voorstellen dat diezelfde welgeklede man je even een rondleiding geeft door zijn woonwijk. "Hier is de Bristol, hier de Aldi." Het eerste wat hij lied zien was het winkelcentrum, super Westers. Super-niet-boeiend om te zien hoe de Afrikanen ook de Amirkanen proberen te immiteren. "En dat is de shabeen." Gaan we ook even buurten. In no-time word ik gesandwitched door zwarte tieten en buiken die al begrepen dat ik ze in een reflex een biertje zou kunnen kopen. 660 ml voor 0,75 eurocent. Dat gaat dus mooi niet gebeuren. Ik ben hier de attractie, niet jij. Bovendien ben ik er nog niet uit of deze prijzen de bevrijding of juist het juk van Afrika is. Gisteren kreeg ik voor die prijs ook een zakje vodka. Wat zijn dat voor een grappen?

"Dat is een Himba! Dat zul je wel geinig vinden." Ik ben gewend om onbeschaamd in het duistere niets tussen twee witte borsten te staren, maar deze dames hebben vanmorgen helemaal geen moeite gedaan. De Himba-dames lopen met ontblootte bovenlijven door dit Township van Windhoek. Jacob, want zo heet-ie, stelt ons voor. Wat blijkt? Ze vind mij minstens net zo bijzonder als ik haar. En alhoewel ik geen kinderen draag, geen rode klei op mijn huid heb gesmeerd en al mijn ondertanden nog heb, voel ik me goed. Ja, die Himba's slaan elkaar dus de ondertanden uit (met een stok.), dat is de mode. Zowel de mannen als de vrouwen, thug life.

Iedereen spreekt ons aan en is vriendelijk. Moet je je eens voorstellen dat je in nederland continue wordt aangesproken. Dat gebeurd alleen op bepaalde feestjes waar men bepaalde hulpmiddelen bij gebrek aan zon blijkbaar nodig heeft om deze specifieke toestand te bereiken. Jacob schrikt van het aantal mensen die onbeschaamd een gunst vragen. Euro's? Ik heb geen Euro's bij me. Sweets? Zie ik eruit als een supermarkt? Vliegticket? Hangt er een bordje 'reisbureau' om mijn nek? Doe jij eens even gewoon alsof je uit een individualistische samenleving komt en je dus niets durft te vragen, omdat je autonoom dient te zijn.

When in Rome, act like the Romans. Daarom gaan we een reusachtige schuur binnen waar oudere vrouwen in traditionele kledij vragen om een handje en een snoepje. Een handje kun je krijgen. "Nouwa?" Of het goed gaat. Het gaat goed, ondanks dat hun 'chief' is heengegaan. Ik mag namens ons iets liefs over de man schrijven. Ik schrijf iets in het Nederland, waarvan de betekenis gemakkelijk te achterhalen valt, omdat de meesten hier ook Afrikaans spreken. En Engels. En Duits. En Herrero. En nog tien andere inheemse talen. Ik kan mijn lol niet op. Twee miljoen mensen, make up your mind, welke taal gaan we hier spreken? (Op de achtergrond schreeuwt mijn hart: Afrikaans! Afrikaans! Maar dat ben ik.)

Even een ironie check-up. Punt is: koloniaal verleden maakt het heden complex en dat is te merken in de taal. En: taal is identiteit, dat lever je niet zo snel in. De zon gaat onder, dus Jacob, we moeten nu echt een taxi terug hebben. In Nederland hou je er geen rekening mee of de zon nu op is of niet. Ja, als die per ongeluk op is dan doe je gauw de gordijnen dicht omdat je anders je computerscherm niet goed kan lezen.

Morgen 500 krokodillen zien of 1 hectare, uit de combi hangen als superman, terugstaren naar giraffe's en olifanten, in een verlaten restaurant juichen om Depay en 6 zwarte neushoorns bij zonsondergang. Maar dat wist ik toen nog niet. Stel je voor, dat zou geen klap aan zijn. Je weet nooit wat er komt. Life is more than just a read-through.