Freaking Bollywood

Als hij niet heeft gedronken, dan heeft hij niet geslapen. Een prachtig mooie Xhosa jongen (ja, die vind ik echt heel, heel mooi, vaak) komt een koloniaal huis uitgelopen. De vorm van zijn schedel is duidelijk te volgen, want haar ontbreekt. Hij komt op onze witte auto aangelopen met iets wat gêne kan zijn, maar het kon ook nonchalance wezen. Ik voel me verplicht tot een klein grapje, erg 'gevat'. Niemand vertrekt een lachspier. Zelf moet ik wel even, buig mijn hoofd en lach in het geniep. Toch krijg ik een hand. De jongen heeft een naam met karakteristieke klik-klank. Ik heet gewoon Jos, niets exotisch.

Een tweeling uit de Oostkaap, mijn deel van een andere tweeling, de klik-klank jongen en boer Jos stappen in. Pas dan zie ik dat zijn shirt al de hele tijd om aandacht schreeuwt. 'Angelican Youth', 'Generation Now', 'Thou shalt not devile' en wat dies meer zij. Idee: ik vraag hem of hij lekker heeft geslapen en dat is nu eens geen beleefdheidsvraag. Dat heeft hij niet, want er was een 'revelation'. Ik vraag niet of overdag misschien praktischer zou zijn geweest en we rijden door naar zijn township.

Omdat de tweeling zwijgzaam rijdt, voel ik mij opnieuw tot vanalles verplicht. Gek is dat toch. Daarom plant ik wat achterlijke opmerkingen en stel dwaze vragen waardoor hij meer te weten komt over mij dan andersom. Als hij tenminste uitgeslapen was.

Thuis haal ik met mijn huisgenoot allerlei fratsen uit om vlees te omzeilen en energie te besparen. Hier sta ik voor een leger 'braaien', halve tonnen gevuld met hout en petrolium met daarbovenop niet te kort, zoveel vlees. Of ik een lap of een worst lust.

Als ik even later met een homp vlees, verpakt ik krant, een hutje binnenstruikel, denk ik: 'dit is het echte werk.' Een vrij forse, en dus relatief normale Xhosa-vrouw geeft mij een knuffel om over naar huis te schrijven (bij deze dus): heerlijk. En iets wat een compliment kan zijn, maar het kan ook gewoon spreek taal wezen. Ik zie twee jonge knulletjes en zeg dat ik het hier gezellig vind. Ik vind het oprecht gezellig: er bungelt een peertje, overal staan banken en alles is een: slaapkamer, woonkamer en keuken, je kent het wel. Dit alles wordt compleet gemaakt met de geur van een petroliumkacheltje, waarvan de warmte door tientallen kieren direct wegwaait. Er zit een prop papier tussen ongeveer een derde van de kieren, maar het is een ongeklaarde klus. Ik ben geneigd te zeggen dat ik krantpapier heb en lang zat ben. Maar, een dominee die hier in Khayelitsha werkt, vertelde me dat je als witman zulke neigingen het beste kunt onderdrukken. Zitten. Vlees eten. Ik schrans een beetje, want ik vind dat dat hoort.

Als we gedag zeggen vraagt ze naar iets met vrouwen en mannen in Nederland. Ik geef een onbevredigend antwoord, dus trek ik een gekke bek om onwetendheid te camoufleren. Later bleek het betrekking te hebben op het fenomeen, genaamd 'polygamie'. Weet ik veel wat ik daarvan vind, in Nederland is dat niet eens legaal. Waarom eigenlijk? Omdat we vrouwen voor jaloezie willen bewaren? Het zal wel weer 'cultuur' zijn.

Een tikje flabbergasted stap ik dezelfde witte auto in, dit keer met alleen maar witjes die terugrijden naar het rijke gebied, want zo is het. Als we door de sloppenwijken rijden borrelt er ineens een geweldige lust tot tikkertje op in mijn onderbuik. Freerunning tussen de steegjes en je bent alleen vrij op de asbest-daken. Dansend langs het open riool. Freaking Bollywood. We rijden gewoon stug verder.

Zie mij nou. Een witte jongen in een witte auto door een zwarte wijk, waar de mensen hun witte tanden naar me blootlachen. Hoe werkt dit? Vinden wij geld het belangrijkste en plukken wij daar de wrange en zoete vruchten van? Wat vinden zij dan pracies belangrijk? Denken ze daar overna of zit dat er gewoon in? Ik word aangekeken door vriendelijke mensen langs de kant van ' de straat die niet bestaat'. Ik voel me een giraffe in een kudde zeebra's. Ik kijk alsof ik het allemaal al eens gezien heb, ik wil geen 'aapjes kijken'. Het zou er hoogstwaarschijnlijk ongeloofwaardig uit hebben gezien, want ik heb zoveel vragen.

Afrika heeft mij nog veel te leren.